Bahasa Indonesia to oficjalny język Indonezji, którym posługuje się ponad 200 milionów ludzi. Jest to język ustandaryzowany i służy przede wszystkim jako drugi język dla mieszkańców Indonezji, aby pomóc im komunikować się ze sobą. Mniej niż 30 milionów ludzi posługuje się Bahasa Indonesia jako językiem ojczystym. Bahasa Indonesia jest czasami określana przez osoby spoza Indonezji po prostu jako indonezyjska, a nawet jako Bahasa. Sama nazwa oznacza „język Indonezji”, dlatego nazywanie jej Bahasa jest przez wielu postrzegane jako błędny skrót, ponieważ oznacza to po prostu „język”.
Bahasa Indonesia przyjął popularny dialekt języka malajskiego używanego na całym Półwyspie Malajskim i ujednolicił go, aby był używany jako język narodowy Indonezji po ogłoszeniu niepodległości w 1945 roku. Osoby mówiące w Bahasa Indonesia mogą komunikować się i rozumieć osoby mówiące po malajsku i wizy versa – rozróżnienie między malajskim i bahasa Indonesia jako językami dyskretnymi ma bardziej znaczenie polityczne niż cokolwiek innego.
Bahasa Indonesia przejęła wiele słów z innych języków, zwłaszcza z niderlandzkiego. Ponieważ znaczna część Indonezji była terytorium Holandii, Holendrzy użyczyli Bahasa Indonesia ogromnej ilości słów, które obejmują wszystkie obszary słownictwa. Te słowa miały tendencję do pewnych zmian po ich przyjęciu, aby zbliżyć się w wymowie do brzmienia standardowej Bahasa Indonesia, zwłaszcza gdy istnieją grupy wielu spółgłosek – sytuacja rzadko spotykana w samej Bahasa Indonesia. Indonezja jest krajem głównie muzułmańskim, dlatego język arabski odgrywa również ważną rolę w życiu religijnym jej mieszkańców, a wiele słów arabskich zostało również zaadoptowanych w Bahasa Indonesia.
Struktura Bahasa Indonesia jest dość prosta w porównaniu z niektórymi innymi językami, a osoby mówiące po angielsku zwykle uważają go za stosunkowo łatwy do przyswojenia. Pluralizacja słów w Bahasa Indonesia polega na zwykłym powtórzeniu słowa, tak że monyet oznacza „małpę”, a monyet-monyet oznacza „małpy”. W Bahasa Indonesia nie ma czasów – czas jest powiązany za pomocą odrębnych słów czasowych – a czasowniki również nie odmieniają się w odniesieniu do osoby lub ilości. Większość słów również nie ma rozróżnienia na płeć, więc słowo „brat” i „siostra” to to samo słowo: adik, co oznacza „rodzeństwo”.