Glipizid jest doustnym lekiem przeciwcukrzycowym lub hipoglikemizującym, lekiem typu pochodnej sulfonylomocznika, stosowanym w leczeniu cukrzycy typu 2, znanej również pod nazwą cukrzyca o początku w wieku dorosłym lub cukrzyca insulinoniezależna. Lek działa poprzez stymulację produkcji insuliny w trzustce. Nowo wytworzona insulina pomaga obniżyć poziom glukozy we krwi poprzez stymulację komórek w organizmie do zwiększenia spożycia glukozy w celu przechowywania lub metabolizmu. Standardowa dawka glipizydu jest przyjmowana dwa razy dziennie, 30 minut przed posiłkiem, chociaż dostępna jest wersja o przedłużonym uwalnianiu, która jest przyjmowana tylko raz dziennie. Konkretna przepisana dawka glipizydu zależy od reprezentatywnego poziomu glukozy we krwi chorego na cukrzycę, przestrzegania przez niego zalecanej diety cukrzycowej, tego, czy trwa program ćwiczeń, jego masy ciała i innych czynników, które mogą wpływać na poziom glukozy we krwi lub skuteczność lek.
Lekarz przepisuje lub zaleca daną dawkę glipizydu na podstawie zwykłych odczytów stężenia glukozy we krwi pacjenta; jednak początkowe dawki przy pierwszym rozpoczęciu leczenia mogą być niższe, aby umożliwić pacjentowi przyzwyczajenie się do skutków ubocznych leku. Gdy dawka glipizydu osiągnie oczekiwaną ilość, w grę wchodzą inne czynniki, które określają, czy ta dawka jest odpowiednia i wystarczająca do obniżenia poziomu glukozy we krwi. Lek, który zwiększa poziom insuliny i obniża poziom glukozy we krwi, nie daje pacjentowi licencji na swobodne spożywanie pokarmów o wysokiej zawartości cukru i węglowodanów. Pacjent musi utrzymywać przepisaną dietę cukrzycową, aby ograniczyć poziom glukozy na poziomie odżywczym. Musi również utrzymać lub rozpocząć uzgodniony program ćwiczeń, aby naturalnie obniżyć poziom glukozy we krwi poprzez wysiłek.
Pacjenci otyli mogą wymagać wyższej dawki glipizydu niż cukrzyca o normalnej wadze i takim samym poziomie glukozy we krwi. Jest to wtórne do choroby znanej jako zespół metaboliczny, zespół oporności na insulinę lub zespół X. Pacjenci z cukrzycą z zespołem oporności na insulinę zwykle noszą dodatkowy ciężar wokół środka ciała. Chociaż lek glipizydowy stymuluje trzustkę do wytwarzania insuliny, nie wpływa na przepływ glukozy z krwiobiegu do komórek organizmu. Skutki tego zespołu można zmniejszyć poprzez ćwiczenia i utratę wagi.
Choroby przewlekłe lub współistniejące mogą wpływać na dawkę glipizydu pacjenta. Wiele chorób wątroby, nerek lub hormonalnych może ograniczać ilość przepisanego glipizydu lub całkowicie przeciwwskazać lek. Tymczasowe zmiany stanu pacjenta z cukrzycą mogą wymagać zmiany jego dawkowania. Ponadto wiele leków może wchodzić w interakcje z glipizydem, a niektórych w ogóle nie należy przyjmować z tym lekiem. Z tych powodów konieczne jest, aby zarówno lekarz, jak i farmaceuta przejrzeli historię medyczną pacjenta oraz wszystkie przyjmowane przez niego leki lub suplementy, zarówno na receptę, jak i bez recepty.