Θεωρούμενο ως ο πιο κοινός τύπος τσιμέντου που χρησιμοποιείται σήμερα, το τσιμέντο Portland χρησιμοποιείται για όλα τα είδη οικοδομικών έργων. Είναι συστατικό σε υλικά που χρησιμοποιούνται για πεζοδρόμια, κτίρια και ως συνδετικό μεταξύ άλλων ουσιών, όπως η πέτρα ή το τούβλο. Η βασική φόρμουλα φαίνεται να προέρχεται από τα τέλη του 18ου αιώνα και προσδιορίστηκε για πρώτη φορά με αυτό το όνομα στις αρχές του 19ου αιώνα.
Το όνομα για το προϊόν ξηρού τσιμέντου προέρχεται από την ομοιότητα του τελικού προϊόντος με την πέτρα Portland, η οποία εξορύσσονταν στην Αγγλία στις αρχές του 19ου αιώνα. Χρησιμοποιώντας μεθόδους που έμοιαζαν κάπως με τη διαδικασία κατασκευής ρωμαϊκού τσιμέντου, ο Joseph Aspdin έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1822 για τη δημιουργία του τσιμέντου. Η αρχική φόρμουλα απαιτούσε τη χρήση κλίνκερ τσιμέντου και μικρής ποσότητας άλλων συστατικών. Η σταθερότητα του προϊόντος το έκανε ιδανικό για χρήση στη δημιουργία κονιάματος και άλλων συνδετικών υλικών.
Ο γιος του Aspdin, William, αργότερα βελτίωσε τη φόρμουλα για το τσιμέντο Portland. Αφού μετακόμισε στη Γερμανία το 1843, η νεότερη Aspdin συνέχισε να βελτιώνει το προϊόν, γεγονός που οδήγησε στη χρήση του σε πολλά οικοδομικά έργα σε όλη τη χώρα. Μέχρι το 1878, η χρήση του στη Γερμανία ήταν τόσο συνηθισμένη που η κυβέρνηση έκρινε σκόπιμο να εκδώσει ένα πρότυπο για το προϊόν.
Σήμερα, τα βασικά συστατικά για το τσιμέντο Portland περιλαμβάνουν κλίνκερ τσιμέντου με μικρή ποσότητα θειικού ασβεστίου, αν και μερικές φορές εισάγονται και άλλα συστατικά. Το σκυρόδεμα είναι το πιο κοινό οικοδομικό υλικό που δημιουργείται χρησιμοποιώντας αυτό το τσιμέντο, αλλά το μείγμα χρησιμοποιείται επίσης συνήθως για τη δημιουργία στόκου και κονιάματος. Υπάρχουν επίσης ορισμένοι τύποι ενέματος που δημιουργούνται χρησιμοποιώντας το ως συστατικό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το τσιμέντο Portland αγοράζεται σε ξηρή μορφή και αναμιγνύεται με άλλα συστατικά στο εργοτάξιο για να παραχθεί το επιθυμητό δομικό υλικό. Άλλες φορές περιλαμβάνεται σε έτοιμα προϊόντα που δεν απαιτούν τίποτα περισσότερο από την προσθήκη νερού για τη δημιουργία του δομικού στοιχείου.