Nadciśnienie układowe to podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi w naczyniach dostarczających do organizmu utlenioną krew. Powszechnie określane po prostu jako nadciśnienie, podwyższone ciśnienie krwi niekorzystnie wpływa na czynność układu krążenia i może zagrażać zdrowiu serca. Osobom, u których zdiagnozowano ten stan, zazwyczaj przepisuje się leki i zaleca się wprowadzenie zmian w diecie i stylu życia w celu obniżenia ciśnienia krwi.
Nadciśnienie rozwija się, gdy krążenie krwi w układzie krążenia zostaje osłabione przez zwężenie tętnic. Ograniczony przepływ krwi wymusza zwiększone ciśnienie w sercu, aby wprowadzić krew przez jego komory. Nadciśnienie ogólnoustrojowe jest związane z prawostronnym układem sercowo-naczyniowym i naczyniami, które dostarczają do organizmu świeżo natlenioną krew.
Często zdarza się, że systemowe nadciśnienie tętnicze pozostaje nierozpoznane przez lata, ponieważ wiele osób pozostaje bezobjawowych, co oznacza, że nie ma oznak, że coś jest nie tak. Większość wstępnych diagnoz stawia się na podstawie stale wysokich odczytów ciśnienia krwi przez pewien czas. W przypadku podejrzenia nadciśnienia systemowego można wykonać zestaw testów diagnostycznych, w tym elektrokardiogram (EKG), w celu dalszej oceny funkcji układu krążenia i potwierdzenia diagnozy.
Objawy nadciśnienia są na ogół proporcjonalne do ciężkości stanu. Wraz ze wzrostem ciśnienia tętniczego zwiększa się nasilenie i nasilenie objawów. Początkowe objawy nadciśnienia układowego mogą obejmować uporczywy, tępy ból głowy, splątanie i epizodyczne zawroty głowy. Gdy inne funkcje systemu zostaną zaatakowane, dodatkowe objawy mogą obejmować wyraźne zmęczenie, zaburzenia widzenia i złe samopoczucie. Jeśli objawy są ignorowane, znacznie wzrastają szanse na powikłania, w tym udar, ślepotę i niewydolność serca.
Poza istniejącymi chorobami przewlekłymi, takimi jak cukrzyca, na szanse rozwoju nadciśnienia układowego w dłuższej perspektywie może wpływać kilka czynników. Długotrwała bezczynność fizyczna, której często towarzyszy otyłość, stosowanie diety ubogiej w niezbędne witaminy i minerały oraz rodzinne nadciśnienie tętnicze są często uważane za czynniki ryzyka tej przewlekłej choroby. Dodatkowe czynniki to palenie i nadmierne spożywanie alkoholu.
Leczenie nadciśnienia układowego zależy na ogół od pochodzenia schorzenia. Przypadki, które wynikają ze stanu wtórnego, wymagają najpierw leczenia stanu istniejącego. Po wyleczeniu choroby podstawowej mogą wystarczyć zmiany diety i stylu życia.
Utrzymujące się lub pierwotne przypadki nadciśnienia są na ogół leczone lekami. W zależności od ciężkości stanu, różne leki mogą być stosowane do stabilizacji ciśnienia krwi. W większości przypadków przepisywane są blokery kanałów beta i wapniowych, aby złagodzić stres wywierany na mięsień sercowy i zmniejszyć zwężenie tętnic. Inne leki mogą być stosowane w celu wypłukania z organizmu niepotrzebnych płynów i zminimalizowania ryzyka dodatkowego zwężenia tętnic.