Rozproszona kontrola wersji to metoda kontrolowania plików komputerowych używanych do tworzenia kopii zapasowych; posiada rozproszony łańcuch, w którym każdy plik może być przekazany do każdego węzła w sieci. Różni się to od normalnej — lub scentralizowanej — kopii zapasowej, ponieważ wersja scentralizowana umieszcza pliki tylko w jednym centralnym obszarze. Jedną z zalet jest to, że dostęp do plików w sieci jest łatwiejszy, jeśli kopia zapasowa jest wysyłana do węzła. Problem z używaniem rozproszonej kontroli wersji polega na tym, że uzyskanie najnowszej kopii zapasowej może być trudne.
Normalna metoda kontroli wersji jest znana jako metoda scentralizowana, ponieważ istnieje centralny obszar przechowywania. Każdy węzeł w sieci wysyła jednocześnie pliki i informacje do obszaru centralnego. W tej metodzie węzły nie będą zawierały żadnych informacji zapasowych, ponieważ wszystkie będą zawarte w centralnym obszarze przechowywania. Chociaż ten system jest prosty i łatwy w użyciu, ma wady szybkości i łączenia.
Rozproszona kontrola wersji jest inna. Chociaż w większości sieci może istnieć główny obszar przechowywania i wszystkie kopie zapasowe plików są przesyłane do tego obszaru, węzły mogą przesyłać pliki między sobą. Na przykład, jeśli użytkownik chce wysłać plik do innej osoby podczas tworzenia kopii zapasowej, jest to możliwe. Wszystkie węzły normalnie wysyłają do siebie ważne pliki, aby upewnić się, że każdy ma lokalną kopię pliku. Nawet jeśli węzeł nie ma pliku, nadal może uzyskać dostęp do pliku z głównego obszaru.
Szybkość i prostota dostępu to zalety w przypadku korzystania z rozproszonej kontroli wersji. Jednym z powodów, dla których prędkość jest lepsza, jest to, że większość węzłów ma potrzebne pliki, dzięki czemu można uzyskać do nich dostęp z dysku twardego, a nie z odległego serwera. Nawet jeśli użytkownik musi uzyskać dostęp do głównego obszaru, zwykle jest to szybsze niż w przypadku podejścia scentralizowanego.
W przeciwieństwie do podejścia scentralizowanego, rozproszona kontrola wersji nie musi mieć głównego obszaru. Jeśli nie ma obszaru głównego, wszystkie węzły nadal mogą przesyłać pliki do siebie, ale może pojawić się problem. Oprócz pytania innych użytkowników, trudno będzie stwierdzić, czy pliki na komputerze są w najnowszej wersji. Oznacza to, że zwykle najlepiej jest używać obszaru głównego, aby można było tam przechowywać wszystkie najnowsze pliki i mieć do nich dostęp w razie potrzeby.