Το αρτηριοφλεβικό (AV) συρίγγιο είναι μια δυνητικά σοβαρή κατάσταση που χαρακτηρίζεται από μη φυσιολογικό σχηματισμό αρτηριών και φλεβών. Η θεραπεία αυτής της πάθησης εξαρτάται από τη θέση και το μέγεθος του συριγγίου. Οι επιπλοκές που σχετίζονται με το σχηματισμό συριγγίου AV περιλαμβάνουν σχηματισμό θρόμβου αίματος και καρδιακή ανεπάρκεια.
Μέσα στο κυκλοφορικό σύστημα, το αίμα ρέει μέσω μιας καθιερωμένης διαδρομής που αποτελείται από αρτηρίες, τριχοειδή αγγεία και φλέβες. Διαδοχικά, το αίμα ξεκινά το ταξίδι του στην αρτηρία και περνά μέσα από ένα τριχοειδές αγγείο πριν φτάσει στη φλέβα που προορίζεται. Παρουσία αρτηριοφλεβικού συριγγίου, το αίμα ενός ατόμου παρακάμπτει τη διέλευση μέσω του τριχοειδούς και πηγαίνει απευθείας στη φλέβα. Αυτά τα μικρά αγγεία συνήθως χρησιμεύουν για να τροφοδοτούν τους ιστούς του σώματος με οξυγονωμένο αίμα. Επομένως, όταν τα τριχοειδή αγγεία στερούνται αίμα και θρεπτικά συστατικά, το ίδιο συμβαίνει και με τους σχετικούς ιστούς τους.
Το αρτηριοφλεβικό συρίγγιο είναι μια κατάσταση που μπορεί να είναι συγγενής, που σημαίνει ότι υπάρχει κατά τη γέννηση ή μπορεί να είναι επίκτητη. Όταν ένα συρίγγιο κολποκοιλιακό διαγνωστεί ως συγγενής πάθηση, είναι γενικά πιο έντονο στους πνεύμονες και προκύπτει από την παρουσία μιας δευτερεύουσας πάθησης, όπως η νόσος Rendu-Osler-Weber (ROWD). Άτομα που έχουν υποβληθεί σε χειρουργικές επεμβάσεις, όπως καθετηριασμό καρδιάς, μπορεί να αναπτύξουν ένα συρίγγιο AV ως επιπλοκή. Η εμφάνιση τραυμάτων βαθιάς παρακέντησης, όπως αυτά που υφίστανται με πυροβολισμό, μπορεί επίσης να συμβάλει στον σχηματισμό συριγγίου AV. Ένα αρτηριοφλεβικό συρίγγιο μπορεί επίσης να δημιουργηθεί τεχνητά για θεραπευτικούς σκοπούς, όπως μερικές φορές είναι απαραίτητο με την αιμοκάθαρση.
Τα άτομα που αναπτύσσουν ένα συρίγγιο AV στα άκρα τους συχνά παραμένουν ασυμπτωματικά, που σημαίνει ότι δεν παρουσιάζουν καθόλου συμπτώματα. Τα ασυμπτωματικά άτομα γενικά δεν χρειάζονται θεραπεία και δεν αντιμετωπίζουν περαιτέρω επιπλοκές. Εκείνοι που αναπτύσσουν πιο εμφανή συρίγγια που είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος τείνουν να εμφανίζουν διάφορα, επίμονα σημεία και συμπτώματα.
Συχνά, εάν το συρίγγιο βρίσκεται στα άκρα κάποιου, μπορεί να εμφανίσει οίδημα στην προσβεβλημένη απόφυση. Το δέρμα στην πληγείσα περιοχή μπορεί επίσης να υιοθετήσει μια κατακόκκινη απόχρωση ή να παρουσιάσει φλεβική διόγκωση. Όταν ένα συρίγγιο AV αναπτύσσεται στους πνεύμονες, τα συμπτώματα εκδηλώνονται διαφορετικά και μπορεί να οδηγήσουν σε απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές.
Τα άτομα με πνευμονικό αρτηριοφλεβικό συρίγγιο μπορεί να εμφανίσουν δύσπνοια, συχνές ρινορραγίες και, περιστασιακά, μπορεί να βήξουν με αίμα. Λόγω της στέρησης οξυγόνου που συμβαίνει συχνά με αυτή τη μορφή συριγγίου, ένα άτομο μπορεί να αναπτύξει κυάνωση, η οποία είναι μια μπλε απόχρωση στο δέρμα. Επιπλέον, άτομα με πνευμονικό αρτηριοφλεβικό συρίγγιο μπορεί επίσης να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για λοιμώξεις της καρδιακής βαλβίδας, όπως η στένωση της μιτροειδούς βαλβίδας.
Υπάρχουν αρκετές διαγνωστικές εξετάσεις που μπορούν να πραγματοποιηθούν για τη διάγνωση ενός αρτηριοφλεβικού συριγγίου. Κατά τη διάρκεια μιας φυσικής εξέτασης, ένας γιατρός θα ακούσει την καρδιά του ατόμου για να προσδιορίσει εάν υπάρχουν οποιεσδήποτε ανωμαλίες, όπως ένας ήχος βουητού που εμφανίζεται συχνά παρουσία αρτηριοφλεβικού συριγγίου. Εάν εντοπιστεί βουητό ή άλλη ανωμαλία, το άτομο συνήθως παραπέμπεται για πρόσθετη εξέταση. Απεικονιστικές εξετάσεις, όπως αγγειογραφία με υπολογιστή (CT) και υπερηχογράφημα Doppler, μπορούν να πραγματοποιηθούν για να αξιολογηθεί η ροή του αίματος μέσω των αρτηριών του ατόμου και να επιβεβαιωθεί η παρουσία αρτηριοφλεβικού συριγγίου.
Για πολλά άτομα με κολποκοιλιακό συρίγγιο, η θεραπεία συνίσταται στην παρακολούθηση της κατάστασής τους για τυχόν αλλαγές. Εκείνοι των οποίων το συρίγγιο AV είναι μεγάλο μπορεί να υποβληθούν σε μια διαδικασία γνωστή ως εμβολισμός καθετήρα, η οποία περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός στεντ, κατασκευασμένου από συνθετικό υλικό, για να παρακάμψει τη ροή του αίματος γύρω από το συρίγγιο. Τα αρτηριοφλεβικά συρίγγια που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με τοποθέτηση stent μπορεί να απαιτήσουν περαιτέρω διορθωτικά, χειρουργικά μέτρα. Η χειρουργική προσέγγιση εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τη θέση και το μέγεθος του συριγγίου και τη συνολική υγεία του ατόμου.