Uważność to praktyka życia w chwili obecnej i doświadczania rzeczy bez osądzania. Jest to część Szlachetnej Ośmiorakiej Ścieżki, którą buddyści praktykują w celu osiągnięcia oświecenia oraz integralna część praktyki hatha jogi. Uważność ma zarówno mentalny, jak i fizyczny komponent i podkreśla połączenie umysłu z ciałem. Oprócz duchowych skojarzeń uważność może być wartościową praktyką dla tych, którzy chcą zmniejszyć stres, radzić sobie z bólem lub pielęgnować osobistą świadomość.
Uważność jest przedmiotem wielu praktyk medytacyjnych, podczas których osoba może siedzieć nieruchomo lub wykonywać określone czynności, takie jak hatha joga lub chodzenie. Cisza i skupienie na oddechu są powszechnie używane jako pomoc w medytacji, ale praktykujący może również recytować mantrę. Osoba kultywuje uważność podczas medytacji, wyciszając myśli o przeszłości lub przyszłości i zauważając, co dzieje się w ciele. Umysł naturalnie wędruje, ale osoba kultywująca uważność zwraca uwagę na tę wędrówkę, a następnie sprowadza umysł z powrotem do teraźniejszości i do swojego oddechu lub mantry.
Uważność można praktykować również w życiu codziennym, podczas niemal każdej czynności. Można pracować nad brakiem osądzania, dostrzegając uprzedzenia lub skojarzenia we własnym myśleniu i starając się je odrzucić. Negatywne lub pozytywne uczucia dotyczące rzeczy zewnętrznych można rozpoznać jako pochodzące od nas samych, a nie mające nieodłączny związek z daną rzeczą zewnętrzną. Z biegiem czasu uważność może pomóc osobie rozwinąć zdolność do bycia spokojną lub szczęśliwą do woli, ponieważ szczęście jest rozpoznawane jako pochodzące z wnętrza samego siebie.
Poświęcenie nawet kilku minut każdego dnia na ćwiczenie uważności może być świetnym sposobem na zmniejszenie stresu. Każdy moment, w którym jest się zmuszonym do pozostania w bezruchu w ramach codziennych zajęć, może być okazją do refleksji nad własnymi myślami i dostrzeżenia własnego ciała oraz dźwięków, zapachów itp. w świecie zewnętrznym. Praktycy uważności wierzą, że z biegiem czasu takie myślenie stanie się drugą naturą, uwalniając osobę od osądzania wzorców myślowych, które mogła zbudować przez lata.