Czynnik wzrostu keratynocytów, znany również jako KGF z FGF7, jest ważny dla gojenia się ran. Komórki czynnika wzrostu jako pierwsze zaczynają poruszać się po ranie, tworząc nową warstwę skóry. Cały ruch i wzrost następuje pod strupem rany. Czynnik wzrostu keratynocytów jest również rodzajem komórki sygnalizacyjnej, ponieważ informuje organizm, że potrzebne są nowe komórki.
Czynnik wzrostu to związek występujący naturalnie w organizmie i promujący wzrost komórek. Zazwyczaj związki te działają jako cząsteczki sygnalizacyjne, przyczepiając się do komórek i informując inne związki i enzymy w organizmie, gdzie potrzebne są nowe komórki. Są również ważne dla różnicowania komórek lub określania, jakim typem komórki staną się nowe.
Keratynocyty to rodzaj komórek, które znajdują się głównie w zewnętrznej warstwie skóry. Ponad 95% wszystkich komórek skóry to kertynocyty. Główną funkcją tych komórek jest zapewnienie ochrony przed środowiskiem i patogenami.
Kiedy organizm jest zraniony, w grę wchodzi czynnik wzrostu keratynocytów. Keratynocyty tworzą warstwę nabłonka, która całkowicie pokrywa ranę w procesie zwanym epitelializacją. Nabłonek to jeden z czterech głównych typów tkanek. Tkanka ta wyściela komórki i powierzchnie wielu struktur znajdujących się w ciele, w tym skóry.
Ta epitelializacja jest tylko częścią procesu gojenia się rany, zwykle występującą pod koniec gojenia po zapaleniu. Istniejące komórki nabłonkowe przemieszczą się przez ranę, tworząc nową tkankę. Zazwyczaj komórki czynnika wzrostu keratynocytów jako pierwsze przemieszczają się do rany; mobilizacja rozpoczyna się dopiero kilka godzin po zadaniu rany.
Aby się poruszać, komórki czynnika wzrostu keratynocytów muszą zmieniać kształt, stając się bardziej płaskie i dłuższe. Cały ruch odbywa się pod strupem rany, ostatecznie oddzielając strup od leżącej poniżej tkanki. Wilgotne środowisko sprzyja ruchowi keratynocytów, ponieważ wilgoć rozpuszcza strup, zmniejszając jego rozmiar i twardość.
Kilka dni po rozpoczęciu ruchu czynnika wzrostu kerotynocytów komórki zaczną się replikować, tworząc nowe komórki skóry. Tworzenie się komórek jest 17 razy szybsze w ranie niż gdziekolwiek indziej w ciele. Na początku replikują się tylko komórki na brzegach rany. Gdy cała rana jest pokryta nowymi komórkami, wówczas tworzenie się komórek następuje na wszystkich komórkach pokrywających ranę.
Gdy czynnik wzrostu keratynocytów spotka się w środku rany, komórki przestają się poruszać. Czynnik wzrostu zaczyna wytwarzać i uwalniać białka, które tworzą zaczątki błon komórkowych. Tworzone są nowe połączenia z istniejącymi komórkami skóry, aż do całkowitego wygojenia pęknięcia skóry lub naskórka.