Kanji to termin używany do używania chińskich znaków lub hanzi, reprezentujących język japoński. Kanji wraz z hiraganą i katakaną tworzy japoński system pisma. Ponadto Japończycy mogą używać niektórych znaków łacińskich i mogą używać cyfr arabskich do przedstawiania liczb. Ustalenie dokładnej liczby znaków kanji jest nieco problematyczne, ale prawdopodobnie jest to około 50,000 100,000 do XNUMX XNUMX pojedynczych znaków.
Kanji oznacza po prostu postacie Han. Chińskie znaki pojawiły się w Japonii po raz pierwszy podczas dynastii Han, gdzieś w I wieku. W ciągu następnych kilku stuleci język chiński był coraz częściej używany w Japonii. Język japoński nie miał tradycyjnego systemu pisma, kiedy tworzyło się kanji, a wczesnym użyciem chińskich symboli było po prostu pisanie chińskich dokumentów w Japonii.
Jednak z biegiem lat chińskie symbole zostały zmodyfikowane, aby móc obsługiwać język japoński. Małe znaki dodawane do liter w systemie zwanym kanbun wskazywały, jak należy zmodyfikować chińskie litery, aby miały różne cząstki i zakończenia, aby były gramatyczne w języku japońskim. Był to bezpośredni poprzednik współczesnego kanji.
Mniejszy zestaw chińskich symboli zaczął być używany po prostu do powiązania dźwięku, bez żadnej wartości semantycznej. Ten zestaw był wówczas znany jako man’jogana i ostatecznie przekształcił się w hiraganę. Podobnie, katakana wyrosła z man’jogany, a uczniowie zakonu przekształcali ją tak, by odpowiadała ich własnym potrzebom. W ten sposób zarówno katakana, jak i hiragana, zbiór kana, mogą być postrzegane jako potomkowie kanji, a nie ewoluować równolegle z nim.
W ciągu minionych stuleci różnice między kanji i hanzi stawały się coraz bardziej widoczne. Chociaż pierwotnie symbole były identyczne, od tego czasu uległy zmianie. Większości kanji nadano alternatywne znaczenia, a sam zestaw został radykalnie uproszczony w okresie bezpośrednio po II wojnie światowej. W tym okresie wprowadzono listę form Toyo Kanji, tworząc znacznie prostsze formy dla szerokiej gamy słów. Obie formy są nadal w użyciu, ze starszą znaną jako kyujitai i nowszą znaną jako shinjitai.
Kokkun to termin oznaczający kanji, które zachowują ten sam ogólny charakter, co chińskie, ale mają zupełnie inne znaczenie. Na przykład symbol kanji mori jest taki sam jak chiński sen. Po japońsku symbol nawiązuje do lasu, po chińsku oznacza ponury lub majestatyczny. Kokuji to termin oznaczający kanji, który jest unikalny dla Japonii i nie ma precedensu w Chinach. Termin oznacza dosłownie „chińskie słowa stworzone w Japonii”. Przykłady kokuji obejmują kanji oznaczające szpilkę lub suma słodkowodnego.
Istnieją dwa główne odczyty dla każdego konkretnego kanji. Pierwsza, kun’yomi, to japońskie odczytywanie postaci. Kun’yomi lub kun to po prostu odniesienie do japońskiego słowa i wymowy. Drugi, on’yomi, to chińskie czytanie. To z grubsza przybliża wymowę tego słowa w języku chińskim i może istnieć wiele sposobów odczytania tego samego kanji, nawet w czytaniu on’yomi, w zależności od regionu i czasu, w którym to słowo zostało wprowadzone do Japonii.