Το copula είναι ένας ειδικός τύπος ρήματος στα αγγλικά, αν και σε άλλες γλώσσες άλλα μέρη του λόγου μπορεί να χρησιμεύσουν σε αυτόν τον ρόλο. Το ρήμα λειτουργεί ως σύνδεσμος μεταξύ του υποκειμένου της πρότασης και κάποιου είδους τροποποιητή. Εξαιτίας αυτού του ρόλου, στα αγγλικά, αναφέρεται συχνά και ως συνδετικό ρήμα. Το κύριο παράδειγμα στα αγγλικά, και σε πολλές άλλες γλώσσες, είναι το ρήμα to be, το οποίο τις περισσότερες φορές χρησιμεύει για τη σύνδεση του υποκειμένου της πρότασης με το κατηγόρημα – ένα μέρος της πρότασης που τροποποιεί το θέμα.
Μερικά παραδείγματα αυτής της χρήσης του to be περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
Μπορεί ποτέ τίποτα να είναι αρκετό;
Το σπίτι είναι στην κορυφή του λόφου.
Τα τζετ είναι γρήγορα.
Σε κάθε μία από αυτές τις προτάσεις, το ρήμα to be δεν χρησιμοποιείται με την κυριολεκτική λεκτική έννοια, που σημαίνει «υπάρχω», αλλά παίρνει μάλλον το δεύτερο μέρος της πρότασης – το κατηγόρημα – και το χρησιμοποιεί για να τροποποιήσει το πρώτο μέρος.
Αντίθετα, στην πρόταση «σκέφτομαι, άρα είμαι», το ρήμα δεν είναι copula, αλλά ένα πλήρες ρήμα που δείχνει κυριολεκτικά την ύπαρξη. Αυτή η δυαδικότητα που έχουν τα περισσότερα συνδετικά ρήματα μπορεί συχνά να προκαλέσει σύγχυση όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να βελτιώσουν την ομιλία τους ώστε να είναι πιο τυπική γραμματικά.
Οι περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν από νωρίς ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε επιρρήματα για να τροποποιούμε ρήματα και επίθετα για να τροποποιούμε ουσιαστικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, όταν κάποιος χρησιμοποιεί την πρόταση «Έτρεξα εδώ όσο πιο γρήγορα μπορούσα», οι καθηγητές αγγλικών ή οι κάτοικοι γραμματικής μπορούν να διορθώσουν τον ομιλητή, σημειώνοντας ότι η λέξη που πρέπει να χρησιμοποιήσει είναι γρήγορη, αφού το ran είναι ρήμα και γρήγορο είναι επίθετο.
Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να γενικεύσουν αυτόν τον κανόνα σε ρήματα copula. Το κόλπο είναι ότι τα επιρρήματα πρέπει να χρησιμοποιούνται για την τροποποίηση των ρημάτων δράσης, αλλά αυτό δεν περιλαμβάνει όλα τα ρήματα. Το ρήμα να αισθάνομαι, για παράδειγμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ρήμα δράσης, αλλά μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως ρήμα copula. Μια συνηθισμένη υπερδιόρθωση είναι η απάντηση στην ερώτηση, “Πώς αισθάνεσαι;” με τη λανθασμένη απάντηση «Νιώθω άσχημα».
Σε αυτή την περίπτωση, ο ομιλητής χρησιμοποιεί άσχημα τον επιρρηματικό τύπο παρά τον επιθετικό τύπο κακό, καθώς αναγνωρίζει το αισθάνομαι ως ρήμα. Σε αυτό το πλαίσιο, ωστόσο, το feel χρησιμοποιείται ως ρήμα copula, όχι ως ρήμα δράσης, και έτσι η μορφή του επιθέτου είναι σωστή. Χρησιμοποιώντας άσχημα τον τροποποιητή, υπονοείται ότι η αίσθηση χρησιμοποιείται ως ρήμα δράσης, με το νόημα της πρότασης να αποδίδεται σε κάτι σαν, «Οι απτικές μου αισθήσεις λειτουργούν πολύ άσχημα». Αυτό που εννοείται, φυσικά, είναι να τροποποιήσετε το I με το συνδετικό ρήμα, λέγοντας κάτι σαν, “Το κακό είναι ένας κατάλληλος τρόπος για να περιγράψω την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι.”
Μια ενδιαφέρουσα ιδιορρυθμία των ρημάτων copula στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες είναι ότι τείνουν να είναι πολύ πιο ακανόνιστα από οποιαδήποτε άλλα ρήματα στη γλώσσα. Το ρήμα to be, για παράδειγμα, έχει οκτώ διακριτές μορφές, σε αντίθεση με τις τέσσερις ή πέντε μορφές που έχουν συνήθως άλλα ρήματα. Προστέθηκαν στις οκτώ μορφές — be, be, been, is, am, are, was, and were — ιστορικά υπήρχαν επιπλέον τέσσερις μορφές — best, art, wast και wert— δίνοντας στο ρήμα υπερδιπλάσιο από τις μορφές της κανονικής ρήματα.