Ο John Maynard Keynes, του οποίου τα κεϋνσιανά οικονομικά επηρέασαν σημαντικά τις ομοσπονδιακές δημοσιονομικές πολιτικές κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρουσίασε για πρώτη φορά τη θεωρία προτιμήσεων ρευστότητας το 1935. Η θεωρία προτιμήσεων ρευστότητας υποστηρίζει ότι οι επενδυτές προτιμούν έντονα να διατηρούν τα κεφάλαιά τους σε ρευστή μορφή, όπως μετρητά ή λογαριασμών ελέγχου, αντί για λογαριασμούς ή περιουσιακά στοιχεία με μικρότερη ρευστότητα, όπως μετοχές, ομόλογα και εμπορεύματα. Προκειμένου να προωθήσουν τις μακροπρόθεσμες επενδύσεις, οι τράπεζες προσφέρουν τόκους στους επενδυτές για να αντισταθμίσουν την απώλεια ρευστότητάς τους. Οι επενδυτές αναμένουν ότι τα επιτόκια για μακροπρόθεσμες επενδύσεις θα υπερβαίνουν τα επιτόκια για τις βραχυπρόθεσμες επενδύσεις και αυτές οι προσδοκίες οδηγούν την απόδοση των επιτοκίων των επενδύσεων.
Τρεις λόγοι εξηγούν την επενδυτική συμπεριφορά που περιγράφεται από τη θεωρία προτιμήσεων ρευστότητας. Πρώτον, από τη Μεγάλη Ύφεση, οι άνθρωποι συνήθως περιμένουν και σχεδιάζουν για δύσκολες στιγμές, διατηρώντας κάποια εφεδρικά μετρητά για έκτακτες ανάγκες. Δεύτερον, οι άνθρωποι χρειάζονται χρήματα για να πληρώσουν λογαριασμούς και να ασχοληθούν με τις επιχειρήσεις. Και τα δύο αυτά κίνητρα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τα επίπεδα εισοδήματος. Τέλος, οι άνθρωποι θέλουν να έχουν την καλύτερη δυνατή απόδοση για τα χρήματά τους και δεν θέλουν να χάσουν ένα καλύτερο επιτόκιο το επόμενο έτος, δεσμεύοντας τα χρήματά τους σε ένα μακροπρόθεσμο ομόλογο.
Όταν τα επιτόκια είναι χαμηλά, οι επενδυτές περιμένουν να αυξηθούν. Θα διατηρούν τον πλούτο τους σε λογαριασμούς ρευστότητας για συναλλαγές και αποθέματα ασφαλείας έναντι κρίσεων. Αποφασίζουν να μην αγοράσουν ομόλογα, πιστεύοντας ότι η απόδοση δεν αξίζει τον κόπο της επένδυσης. Θα περιμένουν να επενδύσουν μέχρι να αυξηθούν τα επιτόκια.
Όταν τα επιτόκια είναι υψηλά, οι επενδυτές αναμένουν πτώση τους. Θα διατηρήσουν ένα ελάχιστο ποσό ρευστών πόρων για την κάλυψη των άμεσων εξόδων. Προκειμένου να κλειδώσουν τα υψηλά επιτόκια, είναι πιθανό να επενδύσουν σε μακροπρόθεσμα ομόλογα. Η ζήτηση για χρήματα αντισταθμίζεται πλήρως από την επιθυμία για υψηλές αποδόσεις.
Η ζήτηση χρήματος μειώνει την ταχύτητα της προσφοράς χρήματος. Οι οικονομολόγοι υπολογίζουν την ταχύτητα του χρήματος διαιρώντας το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) με το άθροισμα του κυκλοφορούντος χρήματος και των κεφαλαίων που κατατίθενται σε λογαριασμούς όψεως. Οι αυξήσεις στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών της χώρας αυξάνουν την ταχύτητα του χρήματος και μειώνουν τη ζήτηση για χρήμα. Η αυξημένη χρηματική ταχύτητα συσχετίζεται με χαμηλότερα επιτόκια και αυξημένη προτίμηση στη ρευστότητα.
Η θεωρία προτιμήσεων ρευστότητας είναι μια τροποποίηση της θεωρίας των καθαρών προσδοκιών. Σύμφωνα με τη θεωρία των καθαρών προσδοκιών, η απόδοση ενός δεκαετούς ομολόγου θα πρέπει να είναι ισοδύναμη με την απόδοση δύο διαδοχικών πενταετών ομολόγων. Η θεωρία των προτιμήσεων ρευστότητας επισημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχει premium για το δεκαετές ομόλογο λόγω της χαμηλότερης ρευστότητας και του υψηλότερου κινδύνου αθέτησης που σχετίζεται με το μεγαλύτερο συμβόλαιο. Κατά συνέπεια, η απόδοση ενός δεκαετούς ομολόγου θα πρέπει να είναι υψηλότερη από αυτή των δύο διαδοχικών πενταετών ομολόγων.
Η καμπύλη απόδοσης είναι μια γραφική αναπαράσταση των επιτοκίων για την αύξηση της διάρκειας της επένδυσης. Όταν η απόδοση απεικονίζεται στον κατακόρυφο άξονα και η διάρκεια στον οριζόντιο άξονα, η συμβατική καμπύλη απόδοσης κλίνει προς τα πάνω και προς τα δεξιά, υποδεικνύοντας προοδευτικά υψηλότερες αποδόσεις με επενδύσεις μεγαλύτερης διάρκειας σύμφωνα με τη θεωρία προτιμήσεων ρευστότητας. Αυτή η καμπύλη ονομάζεται καμπύλη θετικής απόδοσης, η οποία υποδηλώνει σχετική σταθερότητα στα επιτόκια. Αν και τα επιτόκια αυξάνονται με τη διάρκεια, ο ρυθμός με τον οποίο ανεβαίνει η καμπύλη επιβραδύνεται με την αύξηση της διάρκειας. Οι λόγοι πίσω από την επιβράδυνση της καμπύλης των επιτοκίων περιλαμβάνουν τη χαμηλότερη μεταβλητότητα και την ευαισθησία ενός ομολόγου στις μεταβολές των επιτοκίων με την πάροδο του χρόνου.