Program Troubled Asset Relief Program, powszechnie wymawiany i skracany jako TARP, był pierwszym poważnym przedsięwzięciem rządu USA w celu ustabilizowania amerykańskiej gospodarki po załamaniu gospodarczym w latach 2007-2008. Upadek przyspieszył coś, co nazwano Wielką Recesją i najgorszym spowolnieniem gospodarczym w USA od czasu Wielkiego Kryzysu. Program, podpisany przez prezydenta George’a W. Busha 3 października 2008 r., na mocy HR 1424, upoważnił rząd do wydania miliardów dolarów na wykup wadliwych papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką. Kupując te tak zwane „trudne aktywa”, rząd miał nadzieję zapewnić stabilność finansową i zasilić rynek płynniejszym strumieniem kredytów. Odnosząc się do ratowania finansowego z tego okresu, ludzie odnoszą się w dużej mierze do Programu Uwolnienia od Trudnych Aktywów.
W 2008 r. potęgi finansowe, które ubezpieczały kredyty hipoteczne – w szczególności The Federal National Mortgage Association lub Fannie Mae; Federal Home Mortgage Corporation lub Freddie Mac; i American Insurance Group (AIG) – zaczęły słabnąć i upadać pod ciężarem wadliwych kredytów hipotecznych typu subprime. Kredyty hipoteczne typu subprime są bardziej ryzykowne, ponieważ są udzielane kredytobiorcom z najmniejszym prawdopodobieństwem spłaty kredytu. Innymi słowy, pożyczkobiorcy ze złą oceną kredytową byli zatwierdzani do pożyczek przez banki, które były ubezpieczone od tych pożyczek przez organizacje takie jak Fannie Mae i Freddie Mac. Problem pogorszył się, ponieważ te kredyty hipoteczne były następnie pakowane w papiery wartościowe, które inwestorzy mogli kupować i sprzedawać.
Kiedy miliony właścicieli domów nie mogły dokonywać płatności i nie spłacali swoich pożyczek, wywołało to reakcję łańcuchową niepowodzeń finansowych; banki, które udzieliły pożyczek, upadły papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką, a potęgi finansowe ubezpieczające te hipoteki – i pakujące je w papiery wartościowe – również doznały ciosu o tak katastrofalnych rozmiarach, że rząd federalny musiał wkroczyć, aby zapobiec kryzysowi. upadek epoki. Rząd zrobił to, skupując wadliwe pożyczki i papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką, za pomocą setek miliardów dolarów przekazanych w ramach programu pomocy w trudnej sytuacji majątkowej. Początkowo szacowany koszt ustawy wynosił 700 miliardów dolarów amerykańskich (USD), ale z czasem Biuro Budżetowe Kongresu (CBO) oszacowało koszty długoterminowe na mniej niż połowę tego. Gdyby rząd nie wkroczył, banki byłyby zmuszone do drastycznego zwiększenia kosztów spłat kredytów hipotecznych, a większość ekonomistów uważa, że rynek mieszkaniowy załamałby się znacznie bardziej niż ostatecznie.
Program Trouble Asset Relief Program doprowadził rząd Stanów Zjednoczonych do dosłownie przejęcia pewnych organizacji, chociaż rząd wyraził zamiar ostatecznie sprzedać firmy z powrotem prywatnym udziałowcom. Na przykład upadające przedsiębiorstwa, takie jak amerykański koncern samochodowy General Motors (GM), zostały wykupione przez rząd. Firmy, które otrzymały pieniądze z programu Troubled Asset Relief Program, były prawnie zobowiązane do ich zwrotu, co zaczęły robić już w 2009 roku. Program i niektóre organizacje, które otrzymały z niego pieniądze, znalazły się pod ciężkim ostrzałem, gdy firmy takie jak Odkryto, że AIG przeznacza część pieniędzy na wypłacanie hojnych premii niektórym z dyrektorów, którzy pomogli wywołać zamieszanie gospodarcze.
Nie należy mylić programu Troubled Asset Relief z ustawą Recovery Act, która została podpisana przez prezydenta Baracka Obamę 17 lutego 2009 roku. Ustawa ta przeznaczyła kolejne 787 miliardów dolarów na inwestycje w naprawę amerykańskiej gospodarki. Duża część tych pieniędzy została wykorzystana jako krótkoterminowy bodziec, z których część była przekazywana w formie osobistych czeków każdemu obywatelowi amerykańskiemu, a część z nich została przekazana rządom stanowym i innym strukturom finansowym, które miały skorzystać z napływu płynnej gotówki.