Η κίρρωση είναι μια σοβαρή ιατρική κατάσταση στην οποία ο ουλώδης ιστός και η φλεγμονή προκαλούν σημαντική βλάβη στο ήπαρ. Υπάρχουν πολλές πιθανές αιτίες κίρρωσης, συμπεριλαμβανομένων των κληρονομικών καταστάσεων, της ηπατίτιδας, ακόμη και του χρόνιου αλκοολισμού. Αν και δεν υπάρχει επί του παρόντος διαθέσιμη θεραπεία που να αποκαθιστά τη χαμένη ηπατική λειτουργία, η θεραπεία της κίρρωσης μπορεί μερικές φορές να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου, βελτιώνοντας τόσο τη διάρκεια ζωής όσο και την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Οι επιλογές θεραπείας της κίρρωσης περιλαμβάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής, φάρμακα και μερικές φορές χειρουργική επέμβαση.
Ο πρωταρχικός στόχος στη θεραπεία της κίρρωσης είναι η θεραπεία της αρχικής αιτίας της νόσου. Για παράδειγμα, εάν ο αλκοολισμός είναι η αιτία, η εξάλειψη της κατανάλωσης αλκοόλ μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου. Εκτός από τη φυσική ασθένεια, ορισμένα φάρμακα και περιβαλλοντικές τοξίνες, συμπεριλαμβανομένης της ακεταμινοφαίνης, μπορεί να οδηγήσουν σε κίρρωση του ήπατος. Επομένως, η εύρεση της προέλευσης της νόσου είναι ζωτικής σημασίας για την απόκτηση της κατάλληλης θεραπείας για την κίρρωση.
Ανεξάρτητα από την προέλευση της νόσου, όλες οι μορφές θεραπείας της κίρρωσης περιλαμβάνουν ορισμένους περιορισμούς. Για παράδειγμα, το αλκοόλ και η ακεταμινοφαίνη είναι γνωστό ότι συμβάλλουν στην ασθένεια, επομένως η χρήση τους θα πρέπει να σταματήσει εντελώς. Μια δίαιτα χαμηλή σε νάτριο μπορεί να επιβραδύνει ή να αποτρέψει το οίδημα των ιστών που συχνά συνοδεύει αυτόν τον τύπο ηπατικής νόσου.
Τα διουρητικά φάρμακα χρησιμοποιούνται συχνά ως ένας τύπος θεραπείας της κίρρωσης. Συχνά συσσωρεύεται υγρό στους ιστούς του σώματος όταν διακυβεύεται η ηπατική λειτουργία και αυτά τα φάρμακα βοηθούν το σώμα να απαλλαγεί από αυτό το πλεονάζον υγρό. Θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό πριν ξεκινήσετε τη χρήση διουρητικών, καθώς μερικές φορές απαιτείται συχνή εργαστηριακή εργασία.
Η συσσώρευση υγρών είναι μια εξαιρετικά συχνή επιπλοκή της ηπατικής νόσου. Επομένως, η θεραπεία της κίρρωσης απαιτεί συχνά τη χρήση αντιβιοτικής θεραπείας. Λόγω του επιπλέον υγρού στην κοιλιακή κοιλότητα, η μόλυνση είναι πάντα ένας κίνδυνος. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο παρακολουθείσαι σε τακτική βάση από επαγγελματία ιατρό.
Μερικές φορές χρειάζεται χειρουργική επέμβαση όταν η περίσσεια υγρού δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με άλλο τρόπο. Μια διαδικασία γνωστή ως παρακέντηση περιλαμβάνει τη χρήση μιας βελόνας, η οποία εισάγεται στο τοίχωμα της κοιλιάς για να τραβήξει μέρος της περίσσειας υγρού. Αυτή η διαδικασία γίνεται όταν άλλες μέθοδοι αφαίρεσης υγρών, όπως η δίαιτα με χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο και η χρήση διουρητικών χωρίς ιατρική συνταγή ή συνταγογραφούμενων, δεν ήταν αποτελεσματικές. Αυτή η διαδικασία μπορεί να επαναληφθεί σε διάφορα χρονικά διαστήματα, αλλά εάν είναι συχνά απαραίτητο, μερικές φορές τοποθετείται χειρουργική παροχέτευση στην κοιλιά για την αποστράγγιση του επιπλέον υγρού από το σώμα.