Η λεμφοκυτταρική κολίτιδα είναι μια κατάσταση που προκαλεί φλεγμονή του παχέος εντέρου. Όταν ένα άτομο έχει αυτή την πάθηση, ένα συγκεκριμένο είδος λευκών αιμοσφαιρίων που είναι γνωστό ως λεμφοκύτταρα αυξάνεται στο κόλον. Αυτός ο τύπος κολίτιδας συνήθως συνδυάζεται με μια κατάσταση γνωστή ως κολλαγονώδη κολίτιδα. Και οι δύο καταστάσεις είναι πολύ παρόμοιες, εκτός από την κολλαγόνο κολίτιδα, υπάρχει περισσότερο κολλαγόνο στο παχύ έντερο, ενώ αυτό δεν παρατηρείται με τη λεμφοκυτταρική κολίτιδα. Λόγω της ομοιότητάς τους στα συμπτώματα και τη θεραπεία, αυτές οι καταστάσεις συχνά κατατάσσονται σε μία κατηγορία.
Η διακριτή αιτία της λεμφοκυτταρικής κολίτιδας παραμένει άγνωστη. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι η πάθηση γενικά επηρεάζει περισσότερες γυναίκες από ό,τι άντρες και τα άτομα την προσβάλλουν συνήθως αργότερα στη ζωή τους, συνήθως μετά την ηλικία των 50 ετών. Μια πιθανή αιτία της πάθησης είναι μια αυτοάνοση διαταραχή, όπου το σώμα επιτίθεται στα υγιή κύτταρά του. Μια άλλη πιθανή αιτία της φλεγμονής μπορεί να είναι τα βακτήρια και οι προκύπτουσες τοξίνες στο παχύ έντερο. Συχνά, η κατάσταση αναφέρεται περισσότερο σε άτομα με ασθένειες όπως διαταραχές του θυρεοειδούς, κοιλιοκάκη και σακχαρώδη διαβήτη.
Συνήθως το πιο έντονο σύμπτωμα της λεμφοκυτταρικής κολίτιδας είναι η υδαρής διάρροια. Αυτό είναι συνήθως ένα μακροχρόνιο σύμπτωμα. Μπορεί επίσης να υπάρχει ακράτεια σε σχέση με τη διάρροια. Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν ναυτία, κράμπες στην κοιλιά και συχνά πόνο. Μερικά άτομα μπορεί εύκολα να αφυδατωθούν και να έχουν φούσκωμα ή διάταση στην κοιλιά.
Αυτό το είδος κολίτιδας αναφέρεται επίσης ως μικροσκοπική κολίτιδα επειδή μπορεί να αναγνωριστεί διακριτικά μόνο με μικροσκοπική εξέταση. Η μορφή φλεγμονής που προκαλείται από τη λεφοκυτταρική κολίτιδα μπορεί να μην παρατηρηθεί χρησιμοποιώντας τυπικούς τύπους εξετάσεων που χρησιμοποιούνται για την εξέταση του παχέος εντέρου. Οι γιατροί συνήθως ξεκινούν την ανάλυσή τους πραγματοποιώντας μία ή περισσότερες από αυτές τις εξετάσεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις πραγματοποιείται ευέλικτη σιγμοειδοσκόπηση ή κολονοσκόπηση. Μια εύκαμπτη σιγμοειδοσκόπηση χρησιμοποιείται συχνά για την εξέταση του κατώτερου παχέος εντέρου, ενώ μια κολονοσκόπηση μπορεί να περιγράφει λεπτομερώς ολόκληρο το κόλον.
Για να γίνει η μικροσκοπική εξέταση του παχέος εντέρου, συνήθως πραγματοποιείται βιοψία. Οι γιατροί θα πραγματοποιήσουν βιοψία για να συλλέξουν ένα μικροσκοπικό δείγμα ιστού του παχέος εντέρου. Το δείγμα θα αναλυθεί προσεκτικά με μικροσκόπιο. Μια αυξημένη παρουσία λεμφοκυττάρων στο κόλον θα επιβεβαιώσει γενικά την παρουσία της πάθησης.
Η θεραπεία για τη λεμφοκυτταρική κολίτιδα μπορεί να ποικίλλει. Για ορισμένους ασθενείς, μπορεί να χορηγηθούν αντιδιαρροϊκά φάρμακα ως θεραπεία. Το πλεονέκτημα αυτής της θεραπείας είναι να απαλλαγείτε από τη χρόνια υδαρή διάρροια για λίγο. Εάν ο γιατρός πιστεύει ότι η φλεγμονή προκαλείται από μια αυτοάνοση κατάσταση, μπορεί να χρησιμοποιηθούν ανοσοκατασταλτικά. Σε ορισμένους ασθενείς μπορεί επίσης να χορηγηθούν στεροειδή για να βοηθήσουν με τις κρίσεις διάρροιας καθώς και τη φλεγμονή.
Συχνά, υπάρχουν πράγματα που οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν για τον εαυτό τους για να βοηθήσουν μια περίπτωση λεμφοκυτταρικής κολίτιδας. Η αυτοβοήθεια μπορεί να προέλθει σε μεγάλο βαθμό από τις διατροφικές αλλαγές. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την αποφυγή τροφών που θα προκαλέσουν γαστρεντερικές διαταραχές. Για μερικούς ανθρώπους, αυτό μπορεί να σημαίνει την εξάλειψη των τροφίμων που περιέχουν γαλακτοκομικά και είναι πλούσια σε λιπαρά. Επιπλέον, η εξάλειψη των τροφίμων που είναι γνωστό ότι προκαλούν αέρια, τα οποία είναι πικάντικα και περιέχουν καφεΐνη μπορεί επίσης να βοηθήσει.