Γνωστός κυρίως ως τηλεφωνητής και ιδρυτής του μη κερδοσκοπικού οργανισμού υποστήριξης We Won’t Grow Up, το Joybubbles συχνά προσδιορίζεται ως ένα εκπληκτικό άτομο που ήταν προικισμένο με τέλειο τόνο. Εδώ είναι ένα υπόβαθρο για τη ζωή του Joybubbles, συμπεριλαμβανομένων μερικών από τα πιο αξιομνημόνευτα επιτεύγματά του.
Γεννημένος στο Ρίτσμοντ Βιρτζίνια στις 25 Μαΐου 1949, ο Josef Carl Engressia, Jr. μπήκε στον κόσμο χωρίς το χάρισμα της όρασης. Ενώ το αγόρι δεν είχε την ικανότητα να δει, είχε μια εξαιρετική ικανότητα να παράγει ένα σφύριγμα που παρείχε τον ιδανικό τόνο για να αλληλεπιδράσει με τις τηλεφωνικές συχνότητες. Κατά τη διάρκεια του χρόνου του ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Josef Carl Engressia κέρδισε το παρατσούκλι του “Whistler”. Το παρατσούκλι προέκυψε λόγω της ασυνήθιστης ικανότητάς του να παράγει ήχους που του επέτρεπαν να πραγματοποιεί υπεραστικές τηλεφωνικές κλήσεις που παρακάμπτουν την αναγνώριση του σημείου προέλευσης και έτσι καθιστούσαν αδύνατη τη χρέωση των κλήσεων σε ένα κέντρο. Ωστόσο, τελικά πιάστηκε και πειθαρχήθηκε από το Πανεπιστήμιο. Ωστόσο, ο Ενγκρέσια παρέμεινε στο Πανεπιστήμιο, ολοκληρώνοντας τελικά τις σπουδές του στον τομέα της φιλοσοφίας. Αφού μετακόμισε στο Τενεσί, συνέχισε τις δραστηριότητές του να φωνάζει μέσω τηλεφώνου έως ότου οι νομικές αρχές τον κατηγόρησαν για κακόβουλο κακό. Η δημοσιότητα που προέκυψε από τις δραστηριότητές του και τη σύλληψή του του κέρδισαν τη φήμη της τυφλής ιδιοφυΐας.
Κατά τη δεκαετία του 1980, η Engressia άρχισε να υιοθετεί το όνομα Joybubbles και πήρε την απόφαση να αφήσει πίσω την ενήλικη ζωή και τις ευθύνες. Μετά από μια μετακόμισή του στη Μινεάπολη το 1982, ο Ενγκρέσια έκανε βήματα για να ιδρύσει τη δική του εκκλησία, την Εκκλησία της Αιώνιας Παιδικής ηλικίας, έγινε χειροτονημένος λειτουργός του οργανισμού και ίδρυσε έναν απλό μη κερδοσκοπικό οργανισμό αφιερωμένο στο να βοηθά τους ενήλικες να ανακαλύψουν ξανά τις χαρές της παιδικής ηλικίας. Ο Joybubbles συντηρούσε τον εαυτό του με σύνταξη αναπηρίας και περιστασιακή εργασία ως αντικείμενο έρευνας για την ένταση του αρώματος. Σε τοπικό επίπεδο, αφιέρωσε χρόνο κάνοντας αναγνώσματα σε μια τοπική βιβλιοθήκη για τυφλούς και δημιουργώντας τηλεφωνήματα για παιδιά με ανίατη ασθένεια.
Το 1991, ο Engressia άλλαξε νόμιμα το όνομά του σε Joybubbles. Αναφέροντας την παιδική κακοποίηση μεταξύ των ζητημάτων που οδήγησαν στην απόφαση, η αλλαγή του ονόματος ήταν ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο Joybubbles δημιούργησε τη διάκριση μεταξύ του δυστυχισμένου παρελθόντος του και του κόσμου που είχε δημιουργήσει για τον εαυτό του. Κατά το υπόλοιπο της δεκαετίας, η Joybubbles συνέχισε να συνεργάζεται με οργανισμούς στην τοπική κοινότητα για να ωφελήσει τα παιδιά και να βοηθήσει τους ενήλικες να ανακτήσουν μέρος του θαύματος του να δουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.
Στις 8 Αυγούστου 2007, ο Joybubbles πέθανε στο σπίτι του στη Μινεάπολη της Μινεσότα. Ως μέρος της κληρονομιάς του, ο Joybubbles άφησε πίσω του πολλές θετικές αναμνήσεις που θα συνεχίσουν να εμπλουτίζουν τις ζωές ανθρώπων που τον γνώριζαν.